De aftrap

Aangezien velen van jullie graag mijn komende avontuur willen volgen, heb ik besloten om een kleine blog te gaan bijhouden. Dit is deel 1.

Het is vandaag nog 6 weken tot DE DAG. Jaja, het staat met hoofdletters in mijn agenda. De dag dat ik Nederland ga verlaten, want begin november is het zover. Na een turbulent aantal maanden, maakte ik ongeveer 4 maanden geleden de beslissing om te solliciteren voor een baan in Scandinavie. Welgesteld in Zweden. Ik had in de tijd die volgde een aantal fijne gesprekken met oud-Zwedengangers en Nederlanders die momenteel in Zweden werken, maar ook had ik een definitief sollicitatiegesprek met de medisch manager. Want ja, dat is al een groot verschil met Nederland. De beslissing of je aangenomen wordt voor de opleiding tot kinderarts ligt niet bij de opleider, zoals in Nederland, maar bij de medisch manager. Na een aantal lange weken geduld hebben kwam uiteindelijk die mail binnen met als titel “Good news”. Die middag kon ik alleen maar springend en stuiterend door mijn huis bewegen en de dagen daarna ging de grote grijns niet meer van mijn gezicht af. Wat was en ben ik nog steeds blij met mijn nieuwe uitdaging. Ja, nu mag ik toch echt zeggen IK WORD KINDERARTS!!!

De afgelopen maanden heb ik me dus naast het werken gestort op alles regelen voor de emigratie en het leren van de Zweedse taal. Gelukkig vond ik snel zowel een fijne leraar Zweeds, die me de afgelopen 2 maanden al door de eerste 2 taalniveaus heen hielp, maar ook een nieuw appartement. Met een terras en ieniemienie stukje tuin. Degenen die mij goed kennen weten dat dit al jaren op mijn verlanglijstje staat. Daarnaast verdiepte ik mij in alles wat er maar te vinden is o.a. over vaccinaties, de omgeving, reismogelijkheden, verhuisopties, bankrekening en alles wat ik in Nederland moet regelen voordat ik hier weg kan. Een van de positieve dingen die ik ontdekte over Zweden is het feit dat er heel veel mensen heel aardig en meedenkend zijn. Voornamelijk als het gaat om 1 ding. In Zweden heb je voor bijna alles een Zweeds persoonsnummer, dus zonder kun je eigenlijk geen huis huren en abonnementen afsluiten. En dat nummer kun je niet aanvragen als je niet persoonlijk in Zweden bent. Dat maakt het iets minder makkelijk om alles vanuit Nederland al te regelen en daardoor kost het iets meer tijd, maar met wat hulp van lieve en aardig Zweden kom je een heel eind.

De aankomende periode gaat in het teken staan van de laatste zaken regelen en afscheid nemen op mijn werk, maar vooral veel Zweeds studeren en leuke dingen doen met vrienden en familie. Dat ga ik nu dan ook doen, dus tot binnenkort voor deel 2!